<-Text2->

   ۱- عشق كه بالقوه در وجود تمامي انسان هاست با حس زيبايي شناسي  بالفعل مي شود. تا زماني كه حجاب زني آشكار نگردد (در هر زمينه) ٬  توجهي هم از سوي مردی نباشد كسي عاشق نخواهد شد. حال هر كس با  ميزان بصيرت و درك و فهم خود زيبايي را درمسائل مختلف مي يابد  شخصي زيبايي مربوط چهره مي داند، ديگري زيبايي رامربوط به حجب وحيا ومتانت زن و ديگري ... 

عشق حقیقی:   الف) بي توجهي  و غفلت خود ما عامل عدم درك  زيبايي ذات  پاك خداست. زيبايي صرفاً  مختص ذات مقدس خداوند است.   چون در راس تمامي زيبايي ها خداست  و اگر ما ماديات زميني را زيبا مي پنداريم  به دليل بي خردي خود ماست.  (خدا است كه جميل وزیبا است ودوستدار زيبايي ، از هرعيبي  پاك و منزه  و اوست  كه هميشه مهربانترين ، بخشنده ترين و...  است.)

ب)حجاب ميان ما وخدا به خاطرخود ماست، به سبب گناهاني است كه ما راازاصل وجوديمان دور مي سازد.(منظوراز اصل وجودي اشاره به روح خداي سبحان است كه دروجودما دميده شده است)

    ۲- عشق دليل و برهان نمي شناسد عاشق حاضراست ازهمه هست و نيست خود براي معشوقه بگذرد چون عقل خود را ازكف داده وفقط ازدل فرمان مي گيرد وبه هيچ نمي انديشد جزبه معشوقه  و وصال او. عشق  محرک  بسيار قوي است که  تمامي زندگي آدمي را تحت الشعاع قرارمي دهد  و ممكن است آدمي را به درجات بالا و یا به تباهي و جنون و مرگ  و... برساند.

عشق حقیقی:  انسانيكه توانست زيبايي حقيقي را درك كند  چون ازحس زيبايي شناسي خود فرمان مي گيرد هواي نفس خود را كنار گذاشته وخود رامطيع محض و بي چون وچراي خدا مي داند. 

    ۳- هركجا علاقه اي باشد دركنارش غيرت و تعصب نيزهست هراندازه درجه ی عشق  و علاقه بالاتر رود ميزان غيرت نیز بالاتر مي رود (عاشق هر چه  بيشتر از دل فرمان مي گيرد  نسبت  به معشوقه خود  بيشتر غيرت نشان مي دهد.)

عشق حقیقی:  همه ی ما با واژه ي عذاب وجدان آشنا هستيم و می دانیم هرانسان عاقل كه قادرباشد خوب را از بد تشخيص  دهد.  وقتي براي اولين بار مرتكب گناهي مي شود از نظر روحي احساس عذاب وجدان خواهد کرد كه دراثر اسرار به آن گناه اين حس ضعيف  و روزي ازبين مي رود.      در روايات اسلامی آمده است:  پیامبراکرم (ص) با وجود عصمت و معصوم بودن روزانه 70 مرتبه استغفار مي كرده اند  كه اين نشانه ي  تقرب ايشان  با خداوند  و بصيرت بالاي  آن حضرت  می باشد.