<-Text2->

   کاش میشد گوشه ای از دنیا مینوشتم خدایا خیلی خسته ام صبح

                                          بیدارم نکن

   نه اسمش عشق است،نه علاقه،نه حتی عادت

           اشتباه محض است دلتنگ کسی باشی که دلش با تو نیست

یاد گرفتم،وقتی بغض می کنم

                        وقتی اشک می ریزم

                     منتظر هیچ دستی نباشم 

               وقتی زمین خوردم،خودم بلند شم

                           چون می دونم

                                 تنهام

           نمی دانم دوستش دارم یا نه؟

                                      با هم قدم میزنیم

                                      با هم می خوابیم

                         دلم که می گیرد،آغوشش را باز میکند

                                   و بر گونه هایم بوسه میزند

                           اما  نمی دانم  دوستش دارم یا نه؟

                                           تنهاییم را ...

یه وقتایی دلم می خواد یکی از پشت سر چشمامو بگیره

                   و ازم بپرسه اگه گفتی من کیم؟

    من هم دستاشو بگیرم و بگم هر کی هستی بمون که

                            خیلی تنهام   

تنها بودن ، قدرت میخواهد...

و این قدرت را کسی به من داد که روزی میگفت تنهایت

نامم را پاک کردی... یادم را چه میکنی؟

یادم را پاک کنی... عشقم را چه میکنی؟

اصلا همه را پاک کن

هر آنچه از من داری

از من که چیزی کم نمیشود...

فقط بگو با وجدانت چه میکنی؟

نکند آن را هم پاک کرده ای؟

نــــــــــــه ! شدنی نیست...

نمیتوانی آنچه که نداشتی را پاک کنی.

نمی گذارم...